زنانی که تا سن ۹۰ سالگی عمر کرده بودند، به طور متوسط، بلندقدتر بوده و از سن ۲۰ سالگی به بعد کمتر دچار اضافه وزن شده بودند. این در حالی است که طبق این گزارش زنانی که کوتاه‌تر و سنگین‌تر بودند، طول عمر کوتاه‌تری هم داشتند.
در مورد مردان ارتباط بین سایز بدن و طول عمر گزارش نشده اما، آنچه گزارش شده این است که مردان از فعالیت بدنی منفعت بیشتری می‌برند تا زنان.
یکی محقق ارشد در رشته شیوع شناسی در دانشگاه بریستول انگلستان گفت: هر چند در این تحقیق علت‌ها مشخص نشده است، اما یافته‌ها حاوی نکات بسیار تأمل برانگیز و جالبی درباره تأثیر توده بدنی، قد و ورزش در دو جنس زن و مرد است.
شاخص توده بدنی یا همان BMI، اندازه‌گیری چربی بر اساس قد و وزن است.
ک مطالعه طولی و بزرگ
در سال ۱۹۸۶ محققان از بیش از ۷۰۰۰ مرد و زن نروژی که مابین سنین ۵۵ تا ۶۹ سالگی بودند، اطلاعاتی نظیر اندازه قد، وزن فعالی و وزنی را که در ۲۰ سالگی داشتند، دریافت کردند. هر دو جنس همچنین درباره میزان فعالیت فیزیکی کنونی‌شان شامل میزان قدم زدن، کار کردن در باغچه، رسیدگی به خانه، با دوچرخه یا پیاده سر کار رفتن و همینطور ورزش کردن سوالاتی را پاسخ دادند.
سپس دو جنس بر اساس میزان فعالیت روزانه به چند گروه تقسیم‌بندی شدند: گروهی که کمتر از ۳۰ دقیقه در روز فعالیت بدنی داشتند، کسانی که بین ۳۰ تا ۶۰ دقیقه فعالیت بدنی داشتند، کسانی که ۹۰ دقیقه یا بیشتر فعالیت بدنی داشتند.
هر سه گروه تا زمان مرگ یا رسیدن به سن ۹۰ سالگی تحت نظر بودند. از ۷۸۰۷ شرکت کننده در این پژوهش، ۴۳۳ مرد و ۹۹۴ زن تا سن ۹۰ سالگی عمر کردند. مواردی که می‌توانست طول عمر را تحت تأثیر قرار دهد، مثل سیگار یا مصرف الکل مورد توجه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شاخص توده بدنی، قد و فعالیت ورزشی در دو جنس مرد و زن نقش‌های متفاوتی را ایفا می‌کند.
زنانی که در سن ۲۰ سالگی وزن کمتری داشتند و بعد از آن نیز کمتر دچار اضافه وزن شده بودند، طولانی‌تر از زنانی که سنگین‌تر بودند، زندگی کردند.
قد عامل بسیار مهمی در تعیین طول عمر بود: این تحقیق نشان داد که زنانی که بلندتر از ۵ فوت و ۹ اینچ (تقریباً ۱۷۵ سانتی متر) بودند، ۳۱ درصد بیشتر از زنانی که کمتر از ۵ فوت و ۳ اینچ (تقریباً ۱۶۰ سانتی متر) بودند، تا سن ۹۰ سالگی عمر کردند.
اما در مورد مردان وزن و قد عامل مهمی در رسیدن به سن ۹۰ سالگی نبود. بلکه نقش فعالیت بدنی در این زمینه پر رنگ‌تر بود. مردانی که ۹۰ دقیقه در روز پیاده روی می‌کردند یا فعال‌تر بودند، در قیاس با مردانی که کمتر از ۳۰ دقیقه فعالیت روزانه داشتند، ۳۹ درصد بیشتر احتمال داشت که تا سن ۹۰ سالگی عمر کنند. به علاوه، هر ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی در مردان، ۵ درصد به طول عمر آن‌ها می‌افزود.
اما در مورد زنان در قیاس با مردان، نقش فعالیت بدنی در طول عمر کمتر گزارش شد. زنانی که بیش از ۶۰ دقیقه در روز فعال بودند در مقایسه با آن‌هایی که فقط ۳۰ دقیقه فعالیت بدنی روزانه داشتند، فقط ۲۱ درصد بیشتر شانس زندگی تا سن ۹۰ سالگی داشتند و بر خلاف مردان با افزایش فعالیت روزانه تغییر چندانی در طول عمر زنان رخ نمی‌داد.
در واقع این تحقیق نشان داد که برای زنان ۶۰ دقیقه فعالیت روزانه نهایت میزانی است که می‌تواند برای آن‌ها فایده بخش باشد و بیشتر از این اثری در طول عمر ندارد.
متوسط عمر در سراسر جهان افزایش یافته است، اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که این روند در کشور‌های توسعه یافته رو به کاهش است. به طور مثال در آمریکا، طول عمر در چند سال اخیر کاهش داشته است. اوردوز و خودکشی از علل کاهش طول عمر افراد در این کشور گزارش شده‌اند. اما دلایل عمده مرگ همان موارد همیشگی یعنی بیماریهای قلبی، سرطان و سکته، است که در هر سه مورد افزایش وزن و عدم فعالیت بدنی نقش مهمی ایفا می‌کنند.
منبع : خبرگزاری صدا و سیما