یک روانشناس تربیتی:

باید از ۲.۵ سالگی به فرزندان «نه» بگوییم و «نه» بشنویم

 یک روانشناس تربیتی گفت: باید از دو و نیم سالگی به فرزندان نه بگوییم و نه بشنویم و باید به این نکته توجه ویژه داشته باشیم که ما مسئول برآورده کردن تمام خواسته بچه ها نیستیم.

دکتر"علی روحی" درباره نقش خانواده در پیشگیری از اعتیاد با اشاره به اینکه هشت عامل محافظت کننده اگر در داخل خانواده باشد، می توانند امیدوار باشند که فرزندشان به مصرف مواد نه بگوید، اظهار کرد: دلبستگی و پیوند قوی عاطفی بین والدین و فرزند، وجود استانداردها و محدودیت های عدم مصرف مواد در خانواده، نظارت قوی بر رفتار فرزند و ارتباط قوی بین والدین و فرزند از جمله این عوامل است.

وی افزود: اعمال انضباط مناسب از سوی والدین، وجود استاندارد، آرمان های مثبت در خانواده، مهارت های قوی فرزندپروری و مهارت غنی مدیریت خانواده از دیگر عوامل محافظت کننده فرزندان است.

روحی تصریح کرد: از سوی دیگر عواملی وجود دارد که اگر در خانواده ای باشد، نگران کننده است و شامل اختلاف و تعارض در خانواده، ناسازگاری، خانواده آشفته و پریشان، سبک های نامناسب فرزندپروری، تناقض و اختلال در فرزندپروری، خشونت های خانگی، سابقه مصرف مواد در اعضای خانواده و سابقه بیماری و مشکلات روانی می شود.

این روانشناس تربیتی با تاکید بر اینکه ضعف در تربیت به ویژه تربیت اجتماعی فرزندان موجب می شود نگرانی داشته باشیم که فرزندمان نتواند به مصرف مواد نه بگوید اظهار کرد: در صورتی که فرزندان در کودکی تحت تاثیر رابطه ایمن و غنی با ما نباشند، در نوجوانی دچار تعارض و مشکل می شویم و وقتی نوجوانی آغاز می شود فردی که در سبک نامناسب خانواده تربیت شده، دچار تعارض با والدین می شود.

وی اظهار کرد: با تلقین فکری، سرکوفت زدن، کنایه زدن، مقایسه کردن و تنبیه کردن نمی توان ارتباط و احترام موثر و متقابل داشت و برخورد مقابله ای موجب بدترشدن مشکل و پرخاشگری می شود.

روحی تصریح کرد: مقایسه کردن فرزندان موجب می شود جذب گروهی بشود که اعمال ناهنجار انجام می دهند و همچنین انتظارات بالا موجب نقص فرزندان شود.

وی بیان کرد: تحسین نکردن و خود را نسبت به فرزند ناراضی نشان دادن روش های خوبی نیستند و اگر در فرزند احساس رقابت باشد، موجب حسادت می شود در حالی که انسان برای رقابت تربیت نمی شود و ما توانائی رقابت نداریم بلکه توانائی مبارزه کردن با سختی و مشکلات داریم و وقتی بچه را در رقابت قرار می دهیم موجب حسادت شود و این آسیب می زند.

این روانشناس تربیتی در ادامه اظهار کرد: نوجوان در دوران نوجوانی سعی می کند خود را از خانواده دور کند که باید محیط را به گونه ای فراهم کنیم تا آسیب کمتر شود.

وی با اشاره به اینکه وقتی والدین رابطه مناسبی ندارند، وابستگی و حرف شنوی نوجوان از دوستانش بیشتر است، افزود: اگر در دوران کودکی اجازه نمی دهیم فرزندمان شکست بخورد و به طور افراطی کارهایش را انجام دهیم، اجازه نمی دهیم با پیامدهای رفتارش مواجه شود و در نوجوانی با تعارض و چالش جذب گروه هائی می شود که مطابق با قوانین خانواده نیست.

روحی تصریح کرد: می توانیم با احترامی که به او می گذاریم و ارتباط صمیمانه، نارضایتی خود را اعلام کنیم که راضی نیستم با این افراد باشی و باید به او استقلال بدهیم که اگر دوست داری با آنها باشی، عواقبش این است.

وی بیان کرد: باید کاری کنیم فرزندان ما به خودکنترلی برسند و خویشتن دار باشند و باید قبل از ۱۸ سالگی آنها را به خودکنترلی برسانیم تا زمانی که ما پیششان نیستیم بتوانند به خودکنترلی برسند.

این روانشناس تربیتی با اشاره به اینکه تعامل پدر و مادر و احترام به یکدیگر در ارتباط تعیین کننده است، اظهار کرد: یکی از موارد مهم حضور مفید والدین است که از نوزادی شورع می شود و روابط نقش مهمی در ایجاد دلبستگی دارد.

وی افزود: تاکید است فرزند تا یک سالگی در آغوش پدر و مادر و تا سه سالگی در آغوش مادر باشد تا دلبستگی ایجاد شود که سرمایه گذاری در بانک عاطفی می تواند حتی تا دوران پیری همراه باشد.

روحی تصریح کرد: والدین به اندازه ای که نگران رنگ پرده و میز اتاق فرزندشان هستند نگران وقت گذاشتن با او نیستند و بیشتر به بچه ها باج می دهند به جای اینکه برای آنها وقت بگذارند در حالی که میزان وقتی که می گذارند تعیین کننده است.

وی بیان کرد: رفتار والدین در نوجوانی با تکنیک های خاصی باید همراه باشد و با علایق نوجوان خود را سازگار کرده و متناسب با آن وقت بگذارند و در همه فضا و مکانی که فرزند حضور دارد، حضور داشته باشند.

این روانشناس گفت: در صورتی که والدین نتوانند پاسخ بدهند که نوجوانشان کجاست و چه می کند، سن آسیب جسمی و جنسی فرزند می تواند ۱۰ تا ۱۵ سال پایین بیاید و این گناه به دوش پدر و مادر غافل است و بسیاری از آسیب های به خاطر غفلت والدین است.

وی تصریح کرد: باید از دو و نیم سالگی به فرزندان نه بگوییم و نه بشنویم و باید به این نکته توجه ویژه داشته باشیم که ما مسئول برآورده کردن تمام خواسته بچه ها نیستیم.

ایسنا