رابطه جنسی از منظر طب ایرانی بخشی از "سته ضروریه" است و ذیل دو بحث حرکت و سکون و اعراض نفسانیه تعریف می‌شود.

رابطه جنسی و خروج منی از بدن اگر به‌اعتدال باشد، باعث تقویت بدن و دفع فضولات است و برقراری این رابطه در صورت ضعف، نقاهت و پیری، باعث خشکی زیاد و از بین رفتن حرارت درونی بدن و ضعف و غلبه سردی است.

رابطه جنسی که منتج به خروج منی شود، با فعال کردن ارواح، قوا و حرارت درونی بدن باعث لذت است خصوصاً اگر شخص جوان، گرم‌مزاج با بدنی قوی باشد.

نکته‌ جالب توجه از منظر طب ایرانی آن است که اگر شدت هیجان شهوت و بنیه قوی بدنی در حمایت از رابطه جنسی، فعال نباشد و خروج منی به‌هنگام بی‌میلی و بی‌رغبتی و کمی شهوت باشد، باعث ناقص یا ضعیف بودن و انواع بیماری‌های ژنتیکی در فرزند خواهد شد و به‌عکس، اگر زیادی شهوت بر رابطه جنسی و شدت هیجان قوای بدنی در بدن فعال باشد، باعث تقویت بنیه و باهوش و زیرک شدن فرزند خواهد شد.

از سوی دیگر بیماری‌های متعددی بیان شده است که در صورت افراط در رابطه جنسی و مخصوصاً در رابطه جنسی همراه با خروج منی، به بدن انسان ورود خواهد کرد؛ از جمله می‌توان به ضعف اعصاب، چشم، قلب، مغز، کبد، معده، کلیه، مثانه، درد کمر و لگن، سیاتالژی، نقرس، پارکینسون، سکته مغزی و... اشاره کرد؛ خصوصاً اگر این افراطی‌گری حین پری یا خالی بودن شدید معده باشد.

در عین حال اگر رابطه جنسی به‌هنگام قوت بدن و تقاضای شهوانی طبیعی باشد باعث تقویت بدن، افزایش حرارت، افزایش توان جنسی و برطرف‌کننده برخی بیماری‌ها با منشأ مغز مانند جنون، مالیخولیا، وسواس همچنین غلبه دم و صفرا خواهد بود.

منبع: تسنیم