رجایی و باهنر؛ جایشان خالی است؟
ولایت‌پذیری، خستگی‌ناپذیری، مردم‌داری، ساده‌زیستی، تواضع و عِرق به میهن از ویژگی‌های ممتاز رجایی و باهنر بود.
شخصیت هایی، چون شهید محمدعلی رجایی و شهید محمد جواد باهنر، نه دو اسم و نه دو مسئول نظام جمهوری اسلامی ایران که انگار بخشی از مرامنامه انقلابند. یعنی اگر می‌پرسند انقلاب برای چیست و مسئول انقلابی کیست؟ انگشت‌های اشاره به سمت آن‌ها می‌رود.
محمد علی رجایی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی معلم و فعال سیاسی بود. پس از پیروزی انقلاب و تشکیل دولت موقت، وزیر آموزش و پرورش، سپس با رای مردم "نماینده مجلس" در دوره اول و با برگزاری اولین انتخابات ریاست جمهوری، علی رغم میل رئیس جمهور وقت، با رای نمایندگان، نخست وزیر می‌شود، البته با خودش اینگونه می‌گوید با رئیس جمهور تفاهم ندارد: امکان اینکه با رئیس جمهوری به تفاهم برسم ندارم، به قول خود ایشان، چیزی نزدیک به ۲۰ سال در یک محیطی (خارج از ایران) با یک سریع منابعی مطالعه داشته اند و به نتایجی رسیده اند؛ من هم متجاوز از ۲۰ سال در "ایران"، با شرایط ایران و با معتقدات حاکم بر مردم ایران زندگی کردم و نتایجی به دست آوردم. من وقتی می‌گویم مقلد امام هستم معتقدم این کلمه را آن روستایی دور افتاده‌ای که هنوز برق و آب و تلفن و حمام را ندیده، می‌شناسد و او می‌فهمد وقتی من می‌گویم خط امام یعنی چه؟ برادرمان بنی صدر لغت "خشک سر" را برای من به کار می‌برد که حتی خود من هم که می‌خواهم نصیحت شوم به سختی می‌توانم آن را بفهمم؛ مدتی باید با هم بنشینم تا فرهنگمان را به هم نزدیک کنیم. هنوز در این که آیا من فرهنگ تضاد را قبول دارم یا ایشان در اکثر موارد نتوانستم یک نتیجه قطعی بگیرم. “
او در ایران قد کشیده و فضای فکری اش "اسلامی - ایرانیست و همین باعث می‌شود با رئیس جمهوری که ۲۰ سال در فضای غیر ایرانی زیسته، آبشان در یک جوی نرود.
پس از عزل ابوالحسن بنی صدر از ریاست جمهوری در خرداد سال ۱۳۶۰، آقای محمد علی رجایی کاندیدای دومین انتخابات ریاست جمهوری می‌شود و از میان ۱۴ میلیون رایِ به صندوق ریخته شده، ۱۳ میلیون رای به دست می‌آورد؛ "انقلابی بودن" یکی از ویژگی هائیست که شهید رجایی کابینه اش را با در نظر گرفتن آن می‌چیند و در این کابینه محمد جواد باهنر هم نخست وزیرش می‌شود. نخست وزیر او هم خصیصه‌های انقلابی بودن را دارد چه در زمانی که وزیر آموزش و پرورش اولین دولت انقلاب است.
مرور مستندات باقی مانده از این دو مسئول انقلابی نشان می‌دهد، مرامشان در سیاست خارجی استکبارستیزی و در سیاست داخلی خدا باوری و مردم باور است.
ولایت پذیری، خستگی ناپذیری، نزدیکی به مردم، ساده زیستی، تواضع و عِرق به میهن از ویژگی‌های ممتاز دیگری است که باعث می‌شود مخالفان نظام و انقلاب اسلامی تصور کنند رجایی و باهنر چنان ستون انقلاب هستند که با ضربه زدن به آن‌ها انقلاب ضربه خواهد خورد.
به همین دلیل گروه تروریستی منافقین، در روز هشتم شهریور سال ۱۳۶۰، ساعت ۳ عصر، در حالیکه جلسه شورای عالی امنیت ملی با حضور رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر وقت در دفتر نخست وزیری برگزار می‌شد با بمب گذاری منجر به شهادت محمد علی رجایی و محمد جواد باهنر شدند.
حالا شهیدان رجایی و باهنر نه تنها بخشی از تاریخ انقلاب، که مرام آن‌ها چراغ راه آینده انقلاب است و امروز هم انتظار می‌رود این مرام را در رفتار دولت مردان دیده شود، چنانکه ۴۰ سال پس از پیروزی انقلاب اگر بپرسد مسئول انقلابی کیست؛ نگاه مردم به سمت آن‌ها بچرخد و دلتمردانی باشند که جای خالی آن‌ها را پر کنند.