به مناسبت روز کار درمانی(۲۷ ام اکتبر)

برنامه ضربان همه روزه از شنبه تا پنجشنبه ساعت ۱۶ به صورت زنده از شبکه سلامت سیما پخش می شود.

در برنامه ضربان 5 /۱۴۰۱/۸ ، مجری برنامه میزبان دکتر نرگس شفارودی متخصص کاردرمانی و دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران بود و در خصوص رشته کاردرمانی به گفتگو پرداختند.

عضو هیئت دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: رشته کاردرمانی، بیش از ۵۰ سال است که به صورت دانشگاهی در ایران قدمت دارد، این رشته زیر مجموعه رشته های توانبخشی و یکی از زیر گروه های رشته علوم پزشکی می باشد. کاردرمانگر برای افزایش کیفیت زندگی افراد جامعه خدماتی ارائه می دهد که این خدمات نه تنها به افرادی که دچار محدودیت ها و ناتوانی هایی هستند ارائه می‌شود، بلکه در افرادی که هنوز بیماری در آنها ظاهر نشده ، نقش خود را ایفا می کنند.

دانشیار دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: درمانگران با دو دسته افراد مواجه هستند: افرادی که از نظر روحی مشکل دارند و همچنین افرادی که از نظر جسمی دچار اختلالاتی هستند، کاردرمانگر به کار و فعالیت این دو گروه رسیدگی می کند.

افراد به دنبال هر حادثه یا بیماری، ممکن است ناتوانیهایی از خود بر جای بگذارند و این علائم، شاید هرگز از بین نروند و بر زندگی فرد اثرات منفی داشته باشد. کاردرمانگر باید این اثرات را به حداقل برساند و فرد را دوباره از طریق انجام دادن کارهای روزمره و برقراری ارتباط با محیط به زندگی عادی بازگرداند.

کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال، که آیا خدمات کار درمانی، می تواند در کاهش احساس ناتوانی فیزیکی، ذهنی، روانی و اجتماعی افراد موثر باشد،گفت: بلی، کاردرمانی در رفع علائم بیماری، رفع موانع محیطی و تاثیر تطابق در محیط زندگی، اثرگذار است.

وی گفت: هدف اصلی کاردرمانگر در ارتباط با هر بیماری و یا اختلالی، این است، که فرد را به زندگی که مدنظر خود او است، بازگرداند و رضایتمندی در آن فرد اتفاق بیفتد.

کارشناس برنامه در پاسخ به این سوال، که کار درمانی در بیماران اعصاب و روان شامل چه مواردی است، گفت: در بیمارستان انتظارات متفاوتی از کاردرمانگر وجود دارد، در پروسه بیمارستانی، بیمار به دلیل بیماری مراجعه کرده و در صورت ضرورت بستری می شود، در آن هنگام تشخیص و درمان های دارویی آغاز می شود، وظیفه کاردرمانگر این است که با بیمار ارتباط برقرار کند و متوجه شود که این بیماری چگونه بر مجموعه فعالیت های فرد تاثیر گذاشته است و در کنار سایر اعضای تیم، میزان تاثیرات داروها را مورد بررسی قرار دهد. درعین‌حال، کاردرمانگر در بیمارستان، یکسری شرایط و فعالیت ها را برای فرد ایجاد می‌کند تا یادگیری هایی که باعث پیشرفت در فعالیت های او میشود، اتفاق بیفتد.

دکتر شفارودی گفت: فعالیت های کاردرمانگر کاملاً فرد مدار است و یک نسخه واحد شامل حال همه مددجویان نمی شود. وی گفت: کار و فعالیت، هم تحت تاثیر عوامل بیرونی بیمار است و هم تحت تاثیر عوامل درونی، به همین جهت، بحث ارزیابی محیط زندگی فرد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در کنار این گزارش ها که توسط کاردرمانگر به تیم درمان انتقال می یابد، نحوه یادگیری فرد و سطح آن هم مورد بررسی قرار می گیرد، در کنار این وظایف، کاردرمانگر فضایی را ایجاد می‌کند که تحمل بیمار بیشتر شود، هر چقدر بتوان بیماران را فعال و درگیر کارهای متفاوت کرد، از افت مهارت های آنها جلوگیری به عمل می آید.

این استاد کاردرمانی یادآور شد: کاردرمانگر ها نه تنها در جبهه روان بلکه در جبهه جسم و فیزیک هم فعالیت دارند.آنها به افراد دچار اختلال فیزیکی کمک می‌کنند تا شرایط برای انجام کارهای روزمره داخل و خارج منزل آنها مهیا و تسهیل گردد.

کارشناس برنامه گفت: سلامتی تنها نبود علائم بیماری ویا کاهش درد نیست، بلکه میزان مشارکت و عملکرد یک فرد در زندگی، از میزان سلامتی فرد خبر میدهد حسی که فرد از سلامتی خود دارد از اهمیت زیادی برخوردار است، شاید یک پزشک با کاهش علائم بیماری و بهبود حال مریض، او را به سلامتی نزدیک بداند، ولی بیمار احساس رضایت نداشته باشد و احساس بیماری و ناخوشی باعث شود او نتواند دست به هیچ کاری بزند.

وی متذکر شد: افراد کاردرمانگر باید وارد محیط زندگی و محیط کار بیمار شوند و آن را ارزیابی کنند و چگونگی عملکرد فرد را در محیط زندگی، کار یا مدرسه مورد بررسی قرار دهند، کار درمانگر ها تنها در مواقع ناتوانی وارد کار نمی شوند، بلکه برای جلوگیری از بروز مشکلات نیز تلاش می‌کنند. او به ضرورت وجود کاردرمانگر ها در محیط اجتماعی، تاکید کرد.